Μανιτάρι μυκήτων και οι ποικιλίες του

0

1279

Αξιολόγηση άρθρου

Οι κλόουν μανιταριών ανήκουν στην οικογένεια Pluthee από την παραγγελία Agaricaceae. Έχει άλλα ονόματα - "pluteus" και "pluteus".

Μανιτάρι μυκήτων και οι ποικιλίες του

Μορφολογικά χαρακτηριστικά

Ο Πλούτι ανήκει σε σαπροτρόπους. Καταστρέφουν τα νεκρά υπολείμματα ζωντανών οργανισμών, μετατρέποντάς τα σε απλούστερες οργανικές και ανόργανες ενώσεις.

Τα καρποφόρα σώματα των εκπροσώπων της οικογένειας Pluthee χαρακτηρίζονται από μια δομή με καπέλο. Το καπάκι αποσπάται εύκολα από το πόδι και μπορεί να είναι διαφορετικού τύπου: από σχήμα καμπάνας έως ανοιχτό. Συχνά υπάρχει μια φούσκα στο κέντρο του καπακιού. Η επιφάνεια είναι γυαλιστερή, λεία, συχνά στεγνή, αλλά μερικές φορές γλοιώδης, μερικές φορές ινώδης, μεταξένια ή φολιδωτή. Υπάρχουν είδη στα οποία η επιφάνεια του καλύμματος είναι τσαλακωμένη ή καλύπτεται με πλέγμα ή φλέβες.

Χρώμα - από λευκό έως σχεδόν μαύρο, αλλά πιο συχνά - καφέ ή κίτρινο. Τα μεγέθη των καλυμμάτων μανιταριών ποικίλλουν ανάλογα με το ότι ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο είδος και μπορεί να είναι έως και 1 cm στο μικρότερο είδος και έως 20-24 cm στα μεγαλύτερα είδη.

Στη μετάφραση, το λατινικό όνομα του μανιταριού σημαίνει "ασπίδα".

Το στέλεχος του μανιταριού είναι κυλινδρικό, συχνά διευρυμένο ή κονδύλιο στη βάση, μπορεί να είναι συμπαγές ή κοίλο. Η επιφάνεια του στελέχους είναι χωρίς κάλυμμα, ινώδης ή φολιδωτή. Έχει μεσαία ή μεγάλα μεγέθη, κεντρικά ή ελαφρώς ασύμμετρα σε σχέση με το κέντρο του καπακιού.

Ο πολτός του μανιταριού είναι ελαφρύς, από λευκό σε κίτρινο, σαρκώδες, χωρίς αλλαγές στο κόψιμο. Έχει ελαφριά μυρωδιά και ήπια γεύση. Μερικά είδη έχουν πικρή γεύση. Ο υμνοφόρος σχηματίζεται από λευκές και ροζ ελεύθερες πλάκες.

Ποικιλίες

Μεταξύ των πιο κοινών εδώδιμων ειδών είναι:

• Ράβδοι ελαφιών: πιστεύεται ότι τρώγεται από ελάφια. Έχει επίσης ένα χρώμα ελαφιού - καφέ, για το οποίο έλαβε ένα τόσο δημοφιλές όνομα. Οι εκπρόσωποι του είδους έχουν ένα φαρδύ λείο κάλυμμα σε σχήμα καμπάνας με ένα ασθενώς έντονο φυματίο στο κέντρο, ο πολτός έχει μια ασθενή μυρωδιά ραπανάκι.

Irina Selyutina (Βιολόγος):

Τα ελάφια θεωρείται το πιο διαδεδομένο είδος λαμαρίνας στο έδαφος του μετα-σοβιετικού χώρου. Χαρακτηρίζεται από ένα λευκό πόδι με μαύρες ίνες, ελαφρώς πρησμένο στη βάση. Το καπέλο είναι γκριζωπό-καφέ με ρίγες κατά μήκος της άκρης. Οι πλάκες των νεαρών μανιταριών είναι λευκές, αλλά καθώς το δείγμα ωριμάζει, γίνονται ροζ μέχρι να αποκτήσουν ένα κοκκινωπό κρέας χρώμα.

Στη σούβλα ελαφιών, είναι γνωστές ποικιλίες που διαφέρουν στο χρώμα του καπακιού - ελαφάκι, γκρι τέφρας.

• Umber κλόουν: Αυτό είναι ένα υπό όρους βρώσιμο μανιτάρι με χαρακτηριστική πικρία και σπάνια μυρωδιά, που εξαφανίζονται κατά τη θερμική επεξεργασία. Το μανιτάρι έχει ένα επίπεδο κυρτό ή ανοιχτό ζαρωμένο καπάκι υπόλευκου ή καφέ χρώματος με ακτινικό ή πλέγμα, κοκκώδεις νευρώσεις και οδοντωτό περιθώριο.
• Dark-Edge Plyutey: Έχει ένα παχύρρευστο σχήμα ημικυκλίου ή ημικυκλικό καπάκι και σχισμένα άκρα, βαμμένα σε σκούρες αποχρώσεις του καφέ. Πολτός με γλυκιά γεύση και ευχάριστο άρωμα.
• Ο λιοντάρι-κίτρινος απατεώνας: το μανιτάρι έχει ένα έντονα χρωματισμένο κίτρινο σχήμα καμπάνας ή επίπεδη κυρτό κάλυμμα με ημιδιαφανείς ριγέ άκρες. Θεωρείται σαπροτρόφο που ζει σε ημι-σάπιο ξύλο σε φυλλοβόλα δάση. Εκπρόσωποι αυτού του είδους μπορούν να βρεθούν ακόμη και στη Βόρεια Αφρική - την Αλγερία και το Μαρόκο.

Η σύνθεση των ειδών της οικογένειας και η περιγραφή τους έχουν μελετηθεί ελάχιστα - ο ακριβής αριθμός ποικιλιών δεν έχει προσδιοριστεί. Περίπου 140-300 είδη βρίσκονται στη φύση, εκ των οποίων μόνο 50 είναι καλά μελετημένα.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι μανιταριών

Μεταξύ των πιο γνωστών βρώσιμων ειδών είναι:

• Το ανδρείκελο με βελούδινα πόδια: έχει ένα λεπτό βελούδινο τσαλακωμένο καπάκι, ημικυκλικό ή επίπεδο σχήμα, λεπτές άκρες και συχνά έχει έντονες αυλακώσεις.
• Ευγενής απατεώνας: Χαρακτηρίζεται από ένα παχύρρευστο λαμπερό, μερικές φορές γλοιώδες καπάκι, το οποίο έχει λείες ή κρυφές άκρες και λευκό και γκρι χρώμα.
• Νάνος απατεώνας: το λεπτόκοκκο καπάκι σε σχήμα κώνου με ένα σαφώς καθορισμένο σωληνάριο και μια βελούδινη επιφάνεια είναι καφέ με χρώμα ελιάς. Καλύπτεται με μια ανθισμένη σκόνη με αιθάλη.

Irina Selyutina (Βιολόγος):

Το Plutei είναι ένας μάλλον μικρός μύκητας νάνος, που διανέμεται αρκετά ευρέως, αλλά το είδος δεν έχει μελετηθεί καλά. Το καπάκι, που έχει μέγιστη διάμετρο 5 cm, είναι ακτινωτά τσαλακωμένο, σχεδόν μαύρο στο κέντρο. Οι πλάκες Hymenophore είναι λευκές στην αρχή και μετά σταδιακά γίνονται ροζ Το πόδι είναι υπόλευκο και λίγο πολύ ομοιόμορφο

Αυτό το σαπροτρόφιο μπορεί εύκολα να βρεθεί σε κούτσουρα, φυλλοβόλα υπολείμματα δέντρων, φυλλοβόλα και μικτά δάση, ακόμη και σε πάρκα.

• Φλεβικό κλουβί: Έχει λεπτό κωνικό ή τεντωμένο καπάκι με τσαλακωμένο πλέγμα και λείες άκρες. Χρώμα - πορτοκαλί αποχρώσεις του καφέ.

Γεωγραφία κατανομής

Ο κυρίαρχος βιότοπος είναι δασικές περιοχές. Οι περισσότερες ποικιλίες βρίσκονται στο έδαφος που περιέχει ξυλώδη συντρίμμια, ή σε ξύλο που αποσυντίθεται, συμπεριλαμβανομένων κολοβωμάτων και νεκρού ξύλου. Λιγότερο συχνά, αυτά τα μανιτάρια βρίσκονται σε κήπους και πάρκα. Μερικές φορές μεγαλώνουν σε θερμοκήπια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βρίσκονται σε ζωντανά, αλλά σάπια δέντρα, που οδηγούν στην εμφάνιση λευκής σήψης.

Στο φυσικό περιβάλλον, οι εκπρόσωποι της οικογένειας έχουν σημαντική οικολογική λειτουργία: καταστρέφουν το νεκρό ξύλο.

Η γεωγραφική κατανομή καλύπτει όλες τις ηπειρωτικές περιοχές με εξαίρεση την Ανταρκτική. Η μεγαλύτερη ποικιλία ειδών παρουσιάζεται στα φυλλοβόλα δάση του Βόρειου Ημισφαιρίου, όπου το υπόστρωμα που προτιμά ο μύκητας είναι αρκετό. Στην επικράτεια της Ρωσίας, οι ποικιλίες που βρέθηκαν στην περιοχή του Ροστόφ, στην περιοχή Primorsky, στο Λένινγκραντ και στη Σαμάρα.

Πρακτική χρήση

Η πρακτική χρήση του μανιταριού περιορίζεται σε μερικά βρώσιμα είδη. Πολλές ποικιλίες είναι σπάνιες, επομένως, λόγω της κακής τους γνώσης, θεωρούνται μη βρώσιμες. Υπάρχουν πολλά είδη με παραισθησιογόνες ιδιότητες. Προκαλούνται από την ψιλοκυβίνη που περιέχεται στη χημική σύνθεση. Τέτοια μανιτάρια περιλαμβάνουν ιτιά και μπλε.

Ορισμένες ποικιλίες έχουν ορισμένες φαρμακευτικές ιδιότητες σε χημική σύνθεση, όπως:

• ψητό ελαφιών: περιέχει πολυσακχαρίτες που αναστέλλουν την ανάπτυξη κακοήθων όγκων,
• νάνος: ένα εκχύλισμα που λαμβάνεται από τα φρούτα των εκπροσώπων αυτού του είδους έχει ανοσοδιεγερτικό αποτέλεσμα.

Οι βρώσιμες ποικιλίες τρώγονται σπάνια λόγω της μέτριας γεύσης τους.

συμπέρασμα

Η οικογένεια Pluteye περιλαμβάνει πολλά είδη, μεταξύ των οποίων υπάρχουν βρώσιμα (σελ. Λιοντάρι-κίτρινο, σελ. Ελάφια, κ.λπ.) και βρώσιμα (σελ. Noble, σελ. Νάνος, κ.λπ.). Το μανιτάρι μανιταριών χρησιμοποιείται σπάνια για φαγητό λόγω των χαμηλών γαστρονομικών χαρακτηριστικών του. Ορισμένες ποικιλίες (σελ. Ελάφια και σ. Νάνος) χρησιμοποιούνται ως φαρμακευτικές πρώτες ύλες. Ορισμένα είδη (σελ. Willow, p.μπλε) έχουν παραισθησιογόνες ιδιότητες.